Jak ustawić wiązania narciarskie?

Po wybraniu odpowiedniego sprzętu, drugim krokiem jest ustawienie wiązań. Jest to najważniejszy element, który odpowiada za nasze bezpieczeństwo na stoku. Właściwie ustawione wiązania narciarskie pozwolą nam bezpiecznie i szybko jeździć i nie mają prawa same wypiąć się w trakcie jazdy. Jednocześnie nie powinny być ustawione w taki sposób, że przy wywrotce nie wypną się, bo to może spowodować poważne kontuzje .

Co ustawiamy w wiązaniach?

Jest kilka rodzajów wiązań, kilka rodzajów rozwiązań stosowanych przez producentów. Czasem wiązania są przykręcane bezpośrednio do nart, czasem do płyty, a ostatnio po prostu wiązania wsuwane są na płytę.

1. Ustawienie pod długość buta narciarskiego. Zwykle na boku piętki buta narciarskiego podana jest jego długość w [mm]. Za pomocą rozpisanej na płycie skali przesuwamy przednią i tylną część wiązania w taki sposób żeby odczytana wartość była w rozpisanym zakresie. W przypadku kiedy wiązania są przykręcane do płyty przykręcamy wiązania w odpowiednie otwory wg. rozpisanych długości, jeśli jest taka potrzeba tylną część możemy skorygować przy użyciu płaskiego śrubokręta. Jeśli płyta lub narty nie mają oznaczeń, nawierconych otworów zalecamy skorzystanie z pomocy serwisu.

Systemy szybkiego montażu są bardzo wygodne. Pozwalają szybko i bez użycia narzędzi przesunąć pod odpowiednią długość buta wiązanie. Co za tym idzie w zasadzie bez zdejmowania rękawiczek możemy się zamienić na narty, pod warunkiem, że zamieniamy się z osobą, która ma podobną wagę i styl jazdy!

2. Ustawienie siły wypięcia wiązań narciarskich. Jest to bardzo ważny moment – źle ustawione wiązania mogą prowadzić do bardzo poważnych kontuzji. Jeśli nie masz pewności jak ustawić wiązania zalecamy skorzystanie z pomocy serwisu!

Działanie wiązań w dużym uproszczeniu polega na regulacji napięcia sprężyny, która odpowiada za wypięcie. Producenci podają na wiązaniach zakres DIN, którym określana jest siła wypięcia (zwykle 3-11). Za pomocą śrubokręta możemy zgodnie ze wskazaniem podkręcić lub obniżyć siłę wypięcia wg. rozpisanej skali. Czym wyższa wartość, tym mocniej ustawione jest wiązanie, co za tym idzie przy większych siłach wiązania będzie trzymało but narciarski.

Sprowadzając całość do prostych zasad fizyki ramię razy siła mniej więcej jesteśmy w stanie określić jakie siły działają na wiązania narciarskie. Te będą trochę inne dla narciarzy, którzy ważą 50kg i 120kg. Przy ustawieniu wiązań bierzemy pod uwagę kilka elementów:

  • waga narciarza
  • wzrost narciarza
  • długość buta narciarskiego
  • styl jazdy (głównie chodzi tu o rozwijane prędkości i siły jakie mogą działać na wiązania)

Na tej podstawie producenci stworzyli uproszczoną tabelę właściwego ustawienia sprzętu. Opiera się ona na uśrednionych i najczęściej spotykanych przypadkach. Popularnym sposobem jest również ustawianie wg. wzoru Q=(waga narciarza/10)-1. Oba sposoby nie są jednak wyznacznikiem – każdy przypadek należy traktować indywidualnie i z rozsądkiem!

Na koniec podajemy kilka nietypowych przypadków ustawiania wiązań narciarskich:

  • junior – chłopiec: wzrost 170cm, waga piórkowa lub lżejszy 40-45kg – jeżdżący od małego, już dobre kilka sezonów, osoba lubiąca wyjechać gdzieś obok trasy na małe skocznie, na trasie rozwijająca już spore prędkości  – w tym przypadku mimo niskiej wagi, bierzemy pod uwagę inne czynniki, skoki, spore prędkości, na wiązania mogą działać większe siły, chcemy uniknąć sytuacji kiedy wiązanie wypnie się w trakcie normalnego zjazdu, ustawienie DIN 4,5–5
  • mężczyzna – uczący się, średnio sprawny fizycznie, 1-2 sezon na stoku, wzrost 175cm, waga 115kg – czy ustawiamy DIN 10-10,5? Taka osoba mimo wagi, rozwija małe prędkości, większym zagrożeniem może być fakt, że narty nie wypną się przy upadku przy prawie zerowej prędkości, ustawiany DIN może być niższy 8–9
  • kobieta 175cm, 55kg, umiejętności i technika bardzo dobre, rozwijająca spore prędkości – podobnie jak w przypadku juniora zakres DIN może być trochę wyższy np. 5,5-6